Nov 22, 2019 16:55
4 yrs ago
3 viewers *
Engels term

whataboutism

GBK Engels naar Nederlands Sociale wetenschappen Overheid / politiek
Definition from Merriam-Webster:
The rhetorical technique or practice by reversing the accusation, arguing that an opponent is guilty of an offense just as egregious or worse. Also known as "whataboutery".
Example sentences:
Fears of impending whataboutism do not appear to have been exaggerated. Pundits have been noticing Trump’s proclivity for the “what about” defense for months. Even since taking office, the president has been quick to respond to accusations of collusion or corruption by pointing to the alleged misdeeds of his former opponent, Hillary Clinton. (HuffPost)
For a nanosecond, especially to an uncritical listener, this stab at logic might seem interesting, even thought-provoking, and that’s why it’s a useful political tool. Whataboutism appears to broaden context, to offer a counterpoint, when really it’s diverting blame, muddying the waters and confusing the hell out of rational listeners. (Washington Post)
Proposed translations (Nederlands)
5 +1 Whataboutisme
4 +1 jijbakken
Change log

Nov 22, 2019 16:00: changed "Kudoz queue" from "In queue" to "Public"

Nov 22, 2019 16:55: changed "Stage" from "Preparation" to "Submission"

Nov 25, 2019 18:55: changed "Stage" from "Submission" to "Selection"

Dec 4, 2019 11:54:

Dec 24, 2019 08:54:

Jan 22, 2020 15:54:

Discussion

Barend van Zadelhoff Nov 26, 2019:
We are talking here about a specifice type of... fallacy (drogreden), my friends.

There are MANY different types of fallacies:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Drogreden

and the one we are dealing with here is called a 'tu quoque' (kind of "two wrongs make a right")
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tu_quoque
Robert Rietvelt Nov 26, 2019:
@Machiel

Bedoelde ik eigenlijk ook.
Machiel van Veen (X) Nov 26, 2019:
Drogredeneren? Maak er "Drogredenatie" van als antwoord, Robert.
Robert Rietvelt Nov 26, 2019:
Ik zou het in principe onvertaald laten, maar als het dan toch moet: drogredeneren.
wimyogya Nov 26, 2019:
smoesverwijt
wimyogya Nov 26, 2019:
drogtruc, afleidingstruc, irrelevantisme
wimyogya Nov 26, 2019:
ookgijverwijt, ookgijkritiek, drogverwijt, drogkritiek, kijknaarje-eigentje, kijknaarjezelfisme

Proposed translations

+1
1 uur

Whataboutisme

Definition from Wikipedia:
Whataboutism, soms vernederlandst tot whataboutisme, soms ook onder de vorm whataboutery, is een drogreden waarmee kritiek afgewimpeld wordt door verwijzingen naar totaal andere situaties zonder dat daarbij de kritiek zelf wordt ontkracht. Het woord is gevormd door het Engelse what about ('hoe zit het met ... ').
Example sentences:
Maar wat te denken van het whataboutisme in het debat? (Horus debat training)
Wederom een leuk, maar irrelevant whataboutisme. (BNN)
Peer comment(s):

agree Gert Stronkhorst
85 dagen
Something went wrong...
+1
11 uren

jijbakken

Jij ook.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Okay, dat is een kwestie van smaak.
Ik geef dan weer de voorkeur aan 'jij ook' en heb 'jij-bak' als een alternatief genoemd.

In any case, this is not simply about deflection, iets waar Trump ook een meester in is.
Ik dacht in eerste instantie ook in de richting van deflection, toch niet.

'Whataboutism' is nog verlammender.

Ben toch overgegaan op 'jijbakken'.
Lijkt de formele Nederlandse term te zijn.
Van Dale: jijbakken -= de jijbak toepassen
Definition from Wiki:
jijbakken / jij-bakken (als activiteit)<br />OF: jij-bak (als fenomeen)<br />OF: jij net zo goed<br />OF: jij ook<br /><br />Het argumentatieschema is als volgt: <br />1.Persoon A doet uitspraak X.<br />2.Persoon B stelt vast dat de handelingen of uitspraken van A niet stroken met uitspraak X.<br />3.Daarom is X niet waar.<br /><br />Whataboutism, soms vernederlandst tot whataboutisme, soms ook onder de vorm whataboutery, is een drogreden waarmee kritiek afgewimpeld wordt door verwijzingen naar totaal andere situaties zonder dat daarbij de kritiek zelf wordt ontkracht. Het woord is gevormd door het Engelse what about (&#039;hoe zit het met ... &#039;). <br /><br />Het gaat om retorische technieken van het type tu quoque, een jij-bak waarmee op kritiek wordt gereageerd zonder er inhoudelijk op te antwoorden. <br /><br /><b><a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Whataboutism" rel="nofollow noopener" target="_blank">https://nl.wikipedia.org/wiki/Whataboutism</a></b><br /><br />Afgelopen zaterdag dook hij weer eens op in een Nederlandse krant, het Engelse woord whataboutism. In de Volkskrant schrijft Jonathan van het Reve over de dilemma’s van sommige mensen die Trump niet willen verdedigen, maar zijn bestrijders geen gelijk willen geven:<br /><br />‘Trump inhoudelijk verdedigen is meestal geen optie – zelfs Dick Cheney lukt dat niet – maar geen nood: er zijn allerlei geinige trucs om tóch die heilige stammenstrijd in stand te houden. De populairste is waarschijnlijk het zogenaamde ‘whataboutism’. Daarbij verwijt je de tegenstander dat zijn verontwaardiging selectief is. ‘Ja oké, Trump weigert moslims, maar veel moslimlanden weigeren Israëliërs! Daar hoor ik nooit iemand over!’<br /><br />Vorig jaar dook het woord al eens op in het Algemeen Dagblad en in 2014 leende Frans Timmermans het al eens uit het Engels:<br /><br />‘Je kunt niet eeuwig doen, zegt Timmermans, als Sergej Lavrov, de Russische minister van buitenlandse zaken. Begint Timmermans tegen hem over homorechten, zegt Lavrov: moet jij nodig zeggen, uit dat land met een pedo-partij. “Ik noem dat whataboutism”, zei Timmermans. Dat blijkt een Amerikaans begrip te zijn. ‘Jijbakken’, zeggen we hier.’ (Trouw, 20-8-2014)<br /><br />Als jij-bak inderdaad de Nederlandse pendant van whataboutism is, hebben we dat Engelse woord eigenlijk niet nodig, maar omdat whataboutism wel lekker klinkt, zou het woord best een glanzende toekomst kunnen hebben binnen onze Engelsminnende taalgemeenschap. Toch is er een nog grotere kans dat het woord vernederlandst wordt. Tot whataboutisme. Eigenlijk zien we dat al gebeuren. Niet in de krant, maar wel op weblogs en de sociale media.<br /><br />Een whataboutisme blijkt te worden opgevat als een stijlfiguur, een retorisch middel gebruikt in reactie op kritiek, waarbij de bekritiseerde partij een pot-verwijt-de-ketelredenering opzet met woorden van het type ‘Maar wat te denken van …’: ‘Poetin neemt het misschien niet zo nauw met de democratie, maar wat te denken van Trump, die …’<br /><br />Het whataboutisme is dus een stijlfiguur waarbij kritiek wordt gepareerd door te suggereren dat de criticus (of waar hij voor staat) net zo goed te bekritiseren valt. Volgens de Engelse versie van Wikipedia was het whataboutism een kenmerkende propagandatechniek van de sovjets ten tijde van de Koude Oorlog: ‘When criticisms were levelled at the Soviet Union, the response would be “What about…” followed by the naming of an event in the Western world.’ Zo beschreven lijkt een whataboutisme dus sterk op de jij-bak oftewel de tu quoque. Bij het whataboutisme geeft degene die deze stijlfiguur gebruikt toe dat hij (of zijn partij, zijn land) wel fout is, maar dat de criticus (of diens land, partij) evenmin brandschoon is. Het whataboutisme lijkt dan ook vooral bedoeld te zijn om geïncasseerde kritiek wat te relativeren.<br /><br /><b><a href="https://www.taalbank.nl/2017/02/06/whataboutisme/" rel="nofollow noopener" target="_blank">https://www.taalbank.nl/2017/02/06/whataboutisme/</a></b><br /><br />Tu quoque (/tjuːˈkwoʊkwi, tuːˈkwoʊkweɪ/;[1] Latin for &quot;you also&quot;), or the appeal to hypocrisy, is a fallacy that intends to discredit the opponent&#039;s argument by asserting the opponent&#039;s failure to act consistently in accordance with its conclusion(s). The Oxford English Dictionary cites John Cooke&#039;s 1614 stage play The Cittie Gallant as the earliest use of the term in the English language<br /><br /><b><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Tu_quoque" rel="nofollow noopener" target="_blank">https://en.wikipedia.org/wiki/Tu_quoque</a></b><br /><br />Tu quoque (Latijn voor &quot;jij ook&quot; of &quot;jij net zogoed&quot;), of jij-bak[1] is een logische drogreden van het type &quot;two wrongs make a right&quot;, waarmee gepoogd wordt de opponent in diskrediet te brengen door erop te wijzen dat hij niet consequent naar zijn eigen standpunt handelt en dat de kritiek die hij uit ook op hemzelf van toepassing is. <br /><br />Zijn standpunt wordt dus niet verworpen omdat het de logica zou tarten, maar omdat hij boter op zijn hoofd zou hebben.[2] Het is daarmee een vorm van het argumentum ad hominem,[3] want zelfs als de persoon die aangevallen wordt inderdaad inconsequent of hypocriet handelt, tast dat niet de eventuele geldigheid van zijn argumenten aan. <br /><br /><b><a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Tu_quoque" rel="nofollow noopener" target="_blank">https://nl.wikipedia.org/wiki/Tu_quoque</a></b>
Example sentences:
Whataboutism, soms vernederlandst tot whataboutisme, soms ook onder de vorm whataboutery, is een drogreden waarmee kritiek afgewimpeld wordt door verwijzingen naar totaal andere situaties zonder dat daarbij de kritiek zelf wordt ontkracht. Het woord is gevormd door het Engelse what about ('hoe zit het met ... '). Het gaat om retorische technieken van het type tu quoque, een jij-bak waarmee op kritiek wordt gereageerd zonder er inhoudelijk op te antwoorden. Whataboutism, also known as whataboutery, is a variant of the tu quoque logical fallacy that attempts to discredit an opponent's position by charging them with hypocrisy without directly refuting or disproving their argument.[1][2][3] It is particularly associated with Soviet and Russian propaganda.[4][5][6] When criticisms were leveled at the Soviet Union during the Cold War, the Soviet response would often be "What about..." followed by an event in the Western world. https://en.wikipedia.org/wiki/Whataboutism (wiki)
US President Donald Trump has used whataboutism in response to criticism leveled at him, his policies, or his support of controversial world leaders.[4][79][80] National Public Radio (NPR) reported, "President Trump has developed a consistent tactic when he's criticized: say that someone else is worse."[4] NPR noted Trump chose to criticize the Affordable Care Act when he himself faced criticism over the proposed American Health Care Act of 2017, "Instead of giving a reasoned defense, he went for blunt offense, which is a hallmark of whataboutism."[4] NPR noted similarities in use of the tactic by Putin and Trump, "it's no less striking that while Putin's Russia is causing the Trump administration so much trouble, Trump nevertheless often sounds an awful lot like Putin".[4] (wiki)
Don’t fall for Trump’s latest whataboutism PRESIDENT TRUMP tweets it repeatedly: Yes, there was collusion with Russia — except the real colluders were Hillary Clinton and the Democratic Party. The president was back at it again Thursday, quoting a conservative cable host’s assertion that “Hillary Clinton & the Democrats colluded with the Russians to fix the 2016 election.” This inflammatory argument may play well with the president’s supporters and others inclined to believe the worst about Ms. Clinton. But the claim that Ms. Clinton’s 2016 opposition- research activities were on the same moral or legal plane with the Trump team’s direct interactions with Russians represents a preposterous effort to confuse and distract. (washingtonpost)
Note from asker:
Ja, daar heb je misschien wel gelijk in. Het voelt voor mij iets anders. Aan de andere kant vind ik jij-bak mooier...
Peer comment(s):

agree Machiel van Veen (X)
11 dagen
Dank je, Machiel.
Something went wrong...
Term search
  • All of ProZ.com
  • Zoeken in termen
  • Offerteaanvragen
  • Forums
  • Multiple search