Ik weet ook niet exact wat ze bedoelen, maar het is meer iets van gereformeerde gemeente of zo. Breekpunt is vaak de tegenstrijdigheid tussen het feit dat in de bijbel staat dat God al vóór de schepping een eeuwig plan had: Gods voorzienigheid en (persoonlijk) Gods uitverkiezing, waarin onder andere staat wie een gelovige wordt en wie niet, en dat er anderzijds staat dat iedereen die in Jezus gelooft, zalig wordt. Daar gaat het dan om in de term "aanbod van genade" of "genadeaanbod": geldt dit nou voor iedereen of voor die uitverkorenen?
Hoe dan ook, een gelovige ben je pas als je "kunt bewijzen" dat je ooit bekeerd bent, liefst met tijdstip of periode. Een ander bewijs is het niveau van gelovigheid, eigenlijk een soort kastensysteem: na je bekering ben je een groentje, vervolgens mag je een beetje 1:1 communiceren met oudere bekeerden, vervolgens kun je ouderling worden of zo, et cetera, et cetera.
Binnen zo'n niveau (trap) heb je dan een intensiteit van geloofsbeleving: de maat.


Het is echter ook mogelijk dat men met beide termen hetzelfde bedoelt, en dat beide termen elkaar versterken, of dat het één een specialisatie van het andere is, denk ook aan de uitdrukkingen "maat en toemaat" en "naam en toenaam".


In Schotland zijn trouwens ook veel kerken van dit soort, misschien dat er in het Engels een standaard uitdrukking is voor deze schaalindeling van "niveau" met daarbinnen "intensiteit".